Tijd brengt raad

De afgelopen veertien dagen is "verpotten" zowat de enige bezigheid geweest in mijn bonsaituintje.

Enkele beelden:

Onderstaande eik werd ongeveer 7 jaren geleden uitgegraven in Cochem. Wetende dat deze lieverdjes niet graag met hun voeten laten spelen heeft hij de nodige tijd gekregen om op adem te komen. Na drie uren hard labeur in een beter en kleiner bonsaimengsel geplaatst. Zijn leven als bonsai kan nu gaan beginnen.

De volgende in de rij deze juniperus. Is in een vorige post al aan bod gekomen. Omdat de plant bijna 45° moest kantelen heeft het een aantal jaren geduurd alvorens de wortels langzaamaan aangepast werden aan de nieuwe stand (bijna de helft van de wortelkluit werd gedurende een aantal jaren verwijderd). Eindelijk staat hij nu zoals hij moet staan en kan aan de verfijning begonnen worden.

Twee verwaarloosde acers op de kop kunnen tikken. Allebei hebben ze een prachtige beweging van de stam en schitterende wortelvoet. Alleen wil ik ze iets steviger (hebben nu een hoogte van 30 cm en stamdikte van 5 cm).  Eén werd in een grote, ruime pot geplant, de andere in volle grond geplaatst (kwestie om eens uit te proberen waar het verdikkingsproces het snelst zal verlopen).

Dertien jaren geleden en taxusje gekregen van een duim dikte en een 20 cm hoog. Toen in volle grond geplaatst, enkele jaren vrij laten groeien en na een vijftal jaren telkens uit de grond gehaald en terug geplaatst. Twee jaren geleden alle loof terug gesnoeid en nu in een pot geplaatst.

Deze taxus werd vijf jaren geleden uit een haag gehaald en heeft al heel wat kilometer op de teller staan (op de kop getikt bij Karamatsu). Nog een jaar goed laten genieten van een sterke bemestingskuur en we beginnen eraan.